Drawing Board Sessies – part 1: Is dit nou kunst?

Jaarlijks brengt Satelliet - onder de noemer Drawing Board Sessies - een select gezelschap van creatieve frontrunners bij elkaar in een inspirerende, ongedwongen setting. Met elkaar en bij het thema aansluitende gastsprekers, gaan we in gesprek over wisselende, actuele thema’s en delen we ideeën, visies en meningen. Via dit creatieve podium wekken we bij elkaar inspiratie op en komen nieuwe ideeën en samenwerkingen tot stand.

The Breda Edition is een interactief programma dat start in Scrum City in Inspirium met Renske Schriemer - DesignPress - als moderator. De existentiële vraag; Is dit nou kunst? maakt direct de tongen los. Volgens de Van Dale luidt de definitie: ‘het vermogen om schoonheid te scheppen en esthetisch genot op te wekken.’ Kunst doet wat met je en hoeft niet per se functioneel te zijn. Kunst beroert je, raakt je.

De deelnemers delen via een beeldestafette wat kunst voor hen belichaamt. Voorbij komen werken van Pleuni Buyink, Ron Mueck en creaties zoals een Afrikaanse potloodtekening, een AI gegeneerde kantooromgeving, een persoonlijk, abstract schilderij van een Kroatische kunstenaar, street art uit Milaan en een schepping van Escher.

Ongrijpbaar

Elk kunstwerk inspireert op een andere manier. Het kan je blij maken of aanzetten om uit je comfortzone te treden. Soms is het de kunst van herhaling omdat repeterende vormen en patronen rust en balans brengen. Of juist de sobere eenvoud van iets in contrast met de omgeving, het ongrijpbare van abstract werk waarin je steeds iets anders lijkt te ontdekken, de fascinatie voor buitenproportionele verhoudingen en schaalgrootte. Iets door de ogen van een ander zien en daardoor op een andere manier leren kijken. Bijzondere toepassingen van materialen of de kunst van AI dat binnen een paar tellen tienduizenden vergelijkingen en suggesties in één ontwerp kan verwerken.

Nieuwe dimensie

Vooral dat laatste geeft een nieuwe dimensie aan kunstbeleving en creatieprocessen. AI is kunstmatig en je kunt niet anders dan meegaan in deze ontwikkeling. Hoe gaan we in de toekomst creëren? Hoe zal AI voor ons gaan werken? Hoe leid je mensen op voor dingen die nu nog niet bestaan? Hoe ontwikkelen wij zelf hierin als mens? Vragen waarop het antwoord mettertijd zal komen als we vrijelijk uitproberen, open minded blijven, gewoon doen, fouten durven maken, evalueren en weer verder ontdekken. Geleid en gedreven door onze nieuwsgierigheid, geholpen door AI.

Designer Diederik Schneemann

Omdat hij over het algemeen ‘heel andere dingen doet’ betitelen wij Diederik Schneemann als onze meest kunstzinnige Satelliet Originals designer. Thuis zijn in verschillende disciplines als conceptuele kunst en vormgeving, fotografie en kunstinstallaties maakt dat zijn creaties balanceren tussen kunst en design en een onverwachte werkelijkheid oproepen. Hij laat zich inspireren door de ontwerpers uit het designcollectief Droog en het zogeheten Le – Petit – Prince – principe. Een poëtisch, modern sprookje van schrijver Antoine de Saint Exupéry, met als rode draad: het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.

Puur creëren

Na te zijn afgestudeerd aan de kunstacademie AKI ArtEZ in Enschede, bereikt Diederik – via wat omzwervingen – een positie bij het prestigieuze ontwerpbureau Studio Linse in Amsterdam. ‘Dit is een prachtig bureau maar de hele dag achter een computer, met mijn dyslexie en dyscalculie?’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Door al mijn ideeën werden rode strepen gezet, illustrerend voor het feit dat ik daar niet op mijn plek was. Ik wilde liever iets met mijn handen doen. Puur creëren.’

De Alberti Bed & Bike, die Diederik samen met zijn partner (zangeres Dorona Alberti red) runt, biedt hem de vrijheid om dingen uit te proberen: zoals de Flip Flop Story. Ontstaan uit een samenwerking met een Keniaanse vriendin en marine biologe Erin Smith, die met haar Stichting Ocean Sole, langs de Afrikaanse kust aangespoelde slippers upcycled tot functionele producten en sculpturen.


Droom

‘Mijn droom was om in Milaan iets unieks te presenteren en dit kleurrijke initiatief gaf me de inspiratie voor een collectie’, licht Diederik toe. In een sobere presentatie, met talloze slippers op de grond die de Flip Flop Vase on Wheels illustreerden, gooide ik hoge ogen. Dit verhaal werkte goed en ik kreeg wel 350 publicaties in magazines en op designplatforms over de hele wereld. Yeah beroemd, dacht ik optimistisch en de persaanvragen bleven komen maar.. ik verkocht niets! Toen ik later met mijn vaas naar mijn bloemist ging om deze mooi op te laten maken voor de uitvaart van mijn moeder raadde de man me aan contact op te nemen met Pols Potten. Met hen ontwikkelde ik vervolgens een toegankelijke collectie krukjes en manden: a flip flop story.’


Uitdaging

‘Was ik ineens weer een productontwerper en creëerde ik vervolgens de Mash Up Chair, een mix van beroemde designiconen van onder andere Arne Jacobsen en Eames. Met deze 3d geprinte stoel – de AI van destijds - wilde ik discussie uitlokken over de vraag: hoe gaan we om met elkaars beeld? Hoe ver reikt auteursrecht? Spelen en dingen uit hun context halen, daarin ligt voor mij de uitdaging.’

‘Met Rubdish, een fotoserie in samenwerking met Aldwin van Krimpen, spelen we met vervreemding. Van afval dat we al juttend verzamelden uit de berm bij Kleinpolderplein of van de 2e Maasvlakte maakte we ‘sterrengerechten’ zoals de Pastry, Cake of Spaghetti. Koken en spelen met wat we vinden, het contrast laten vervagen tussen super giftig en eetbaar.’

I want it all

Nog altijd droomde Diederik ervan om nog één keer een klapper te maken in Milaan. Het Mekka van design? De Rossana Orlandi Gallery. ‘Om hier te komen moest ik mijn aanpak veranderen. Doelgerichter te werk gaan. Rossana selecteert kunstenaars en designer voor presentaties op de Salone del Mobile in Milaan. Ik kreeg de kans mijn visie en ideeën te tonen bij Plan B – een ruimte voor creatieve ondernemers- in Eindhoven. Hoe maak ik het verschil? Hoe kan ik anders kijken en materialen anders gebruiken? Iconische verzamelingen was mijn antwoord en ik legde mijn ideeën op de grond, alsof het al klaar was. ‘I like’ zegt ze bij mijn werk, ‘I want it all’. Zonder verder een krimp te geven loopt ze door. Nu ik was geselecteerd kwam de volgende uitdaging. Ik had wel plannen maar geen collectie.’

Cherished

In de jacht naar iconische verzamelingen voor de Cherised serie volgden Man-bijt-hond-achtige taferelen. Diederik behandelt persoonlijke collecties als waardevol materiaal om mee te werken en erkent alle tijd, liefde, toewijding en moeite die in het verzamelen van deze items is gaan zitten. ‘Verzamelingen zijn nostalgie, een weergave van een tijdperk en roepen sentiment en herinnering op. Uit persoonlijke collecties creëerde ik onder andere de Essence Chandelier: een combinatie van lichtbron en 350 verschillend gevormde en gekleurde parfumflesjes. Oude, handgeschilderde Peyo/ Schleich smurfen zijn getransformeerd tot Ming Dynastie vaas, postkaarten met 3d effect vormen nu een eclectisch, zeventigerjaren-kitsch kamerscherm en duizenden luciferdoosjes pronken als King Clock en Lord Cupboard.’ Eindelijk beleefde Diederik zijn ‘cherished’ doorbraak, deze collectie sloeg aan. De creaties zijn verkocht aan particuliere kunst- en designverzamelaars of opgenomen in galeries en museum MOYA.

Sneak peak

Diederik deelt met ons een sneak preview van zijn nieuwste project: Lucky Charms. Hierin bevraagt hij het thema Geluk. Een ongrijpbaar concept. Bestaat dit of niet? ‘Ik geloof dat er ‘iets’ is’, licht Diederik toe en geeft iedereen een dobbelsteen. ‘Deze steen wil ik alleen terug als je in één keer zes ogen hebt gegooid want dan wordt de dobbelsteen verwerkt in een interieurobject voor de Lucky Charms collectie.’ Daar wordt reikhalzend naar uitgekeken.

De tekst gaat verder onder de foto

Is dit nou kunst?

Om terug te komen op het thema van vandaag deelt Diederik zijn inzending: Fountain. Een urinoir op zijn kant, gesigneerd met ‘R. Mutt’ (een Engelse verbastering van het Duitse 'Armut') en in 1917 anoniem ingezonden voor een juryloze expositie in New York. Met deze daad werd een alledaags gebruiksvoorwerp van de gebruikelijke functie ontdaan en gepromoveerd tot een kunstwerk. In 2004 is dit Dadaïstisch werk uitgeroepen tot invloedrijkste kunstwerk van de twintigste eeuw. ‘Eerst werd dit werk als een grote belediging gezien’, vertelt Diederik. ‘In retrospectief is het heel interessant dat het uiteindelijk is uitgegroeid tot een iconisch kunstwerk. Dit leert ons anders te kijken, langer te kijken en dan steeds iets nieuws te zien.’

Wil je nog meer geïnspireerd raken? Lees hier over deel 2 van de Drawing Board Sessies ›

Gerelateerde artikelen: